Ο περισσότερος κόσμος σίγουρα δεν αγνοεί την ύπαρξη των κολάσεων, για τους περισσότερους όμως αυτό μοιάζει επουσιώδες, φαίνεται πως είναι το τελευταίο πράγμα που τους απασχολεί στη ζωή τους, ίσως επειδή νοιώθουν ότι αυτό το θέμα απλώς δεν τους αφορά, ίσως επειδή είναι πεπεισμένοι ότι έχουν ήδη “σωθεί” επειδή κάποιος έτσι τους το είπε.
Αυτό οφείλεται ασφαλώς στο ψεύτικο συναίσθημα του Εγώ, που δίνει σε κάποιον μια λανθασμένη, ψευδή θεώρηση των πραγμάτων και της ζωής γενικότερα.
Μέσα σ' αυτό το ψεύτικο συναίσθημα του Εγώ, οι άνθρωποι ζουν ολόκληρη τη ζωή τους χωρίς να το καταλαβαίνουν, πιστεύοντας αμετάκλητα ότι είναι οι ίδιοι κύριοι της ζωής και του εαυτού τους.
Το σκοτεινό και πολυπρόσωπο ψυχολογικό ΕΓΩ για να συνεχίσει να υπάρχει, αυτο-εξαπατάται και εξαπατά, νομίζοντας ότι κάποιος μπορεί να σώσει την ψυχή του με το να "πιστεύει", να κάνει καλές πράξεις, να εκκλησιάζεται, να μελετά τις Ιερές Γραφές κτλ. χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να επικεντρώνεται στη διάλυση των ψυχολογικών του ελαττωμάτων.
Όμως, θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας ότι όσο το ψυχολογικό ΕΓΩ είναι ζωντανό μέσα μας, είμαστε όλοι υποψήφιοι για την απώλεια και τον Δεύτερο Θάνατο.
Επειδή το ψυχολογικό ΕΓΩ πρέπει πάντα να έχει ένα τέλος και αν εμείς δεν εργαστούμε όσο είμαστε εν ζωή για να εξαλείψουμε από το εσωτερικό μας τα ψυχολογικά επιπρόσθετα ή Εγώ που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε και κουβαλάμε μέσα μας, τότε θα πρέπει αυτή τη δουλειά να την αναλάβει η Φύση με τον πλέον οδυνηρό τρόπο, μέσα στο εσωτερικό του πλανήτη στις επονομαζόμενες κολάσεις ή παραδιαστάσεις.
Το παρακάτω κείμενο είναι ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο “Ναι υπάρχει κόλαση, Ναι υπάρχει Διάβολος, Ναι υπάρχει Κάρμα” του Αξιοσέβαστου Δάσκαλου Σαμαέλ Αούν Βεόρ, το οποίο μπορεί να μας δώσει μια γεύση από την τρομακτική πραγματικότητα των βυθισμένων κόσμων της κόλασης ή παραδιαστάσεων, που βρίσκονται στα έγκατα του πλανητικού οργανισμού στον οποίο ζούμε.
Πέμπτος Δαντικός Κύκλος ή Βυθισμένη Σφαίρα του Άρη
Φίλοι, κύριοι, κυρίες, θα συνομιλήσουμε τώρα λιγάκι σχετικά με την πέμπτη φυσική παραδιάσταση ή του Άρη κάτω από τον γεωλογικό φλοιό του γήινου κόσμου μας.
Πριν από όλα, αρμόζει να διευκρινίσουμε κατά τρόπο εμφατικό, πως δεν βρισκόμαστε εδώ περιγράφοντας το ορυκτό βυθισμένο βασίλειο του πλανήτη Άρη αυτό καθ’ εαυτό.
Αναφερόμαστε αποκλειστικά σε αυτό το παραδιαστατικό τμήμα που είναι τοποθετημένο κάτω από την επιδερμίδα της Γης, συσχετισμένο με την δόνηση του τύπου του Άρη.
Ούτε μιλάω για τον ουρανό του Άρη, ούτε για τον αναφερόμενο πλανήτη. Αυτό που λέγω αναφέρεται αποκλειστικά στην πέμπτη χαμηλή παραδιάσταση του πλανήτη μας Γη και αυτό είναι όλο.
Μου αρέσει να διευκρινίζω όλα αυτά, με τον σκοπό να αποφύγω κακές ερμηνείες, καθότι ο νους, όπως είναι ήδη γνωστό, μπορεί να πέσει σε πολλά λεπτά σφάλματα.
Στον πέμπτο Δαντικό κύκλο, εξέχουν ασυζητητί οι είρωνες, οι βίαιοι, οι υψηλόφρονες, εγωιστές, υπερήφανοι άνθρωποι.
Στις κολάσεις του πλανήτη Άρη, αυτόν καθ’ εαυτόν, όπως ήδη μελετήσαμε στο βιβλίο μας με τον τίτλο «Τα τρία βουνά», ανακαλύπτει ο εσωτεριστής ερευνητής τρομερούς Ακουελάρες (Νυχτερινή συνάντηση μάγων και μαγισσών), εκπληκτικούς τεμπέληδες, τρομερές στρίγκλες, Μπρούχες, Καλχόνας (Μαύρες μάγισσες) ή όπως θέλετε να τους ονομάζετε.
Όμως, στον πέμπτο Δαντικό κύκλο κάτω από την επιδερμίδα της Γης, τμήμα τύπου Άρεως, σίγουρα δεν ξεχωρίζουν οι οπαδοί της Σελήνης με τους αηδιαστικούς τους τεμπέληδες, που τόσο τρόμαζαν τους Τρώες στις Στροφάδες νήσους του Αιγαίου πελάγους.
Εδώ ο Δάντης Αλιγκιέρι, ο παλιός Φλωρεντινός μαθητής του Βιργίλιου του ποιητή της Μάντουα, ανάμεσα στα θολά νερά και στην βρωμερή λάσπη βλέπει μόνον πολλούς υπερήφανους, που εδώ πάνω στην επιφάνεια της γης λάμπουν αγέρωχοι στα πλούσια παλάτια και στα επιδεικτικά μέγαρα.
Το πλέον οδυνηρό αυτής της βδελυρής περιοχής, είναι το να πρέπει να συναντάται καθένας από τους απολεσθέντες με τις ίδιες τους τις χιλιετείς διαβολικές δημιουργίες.
Ασυζητητί, η συνείδηση μποτιλιαρισμένη σε όλα αυτά τα ψυχικά ακόλουθα που αποτελούν το Εγώ, τον «εμένα τον ίδιο», τον «εσένα τον ίδιο», πρέπει να αντιμετωπίζει τον εαυτό της με όλα της τα στοιχεία.
Εγώ είδα σε εκείνες τις βυθισμένες περιοχές πολλή λάσπη, στάσιμα νερά και υπέρτατο πόνο.
Ακόμα θυμάμαι με τρόμο κάποιο απελπισμένο πλάσμα το οποίο βυθισμένο ανάμεσα σε εκείνο τον βόρβορο της πικρίας, απελπισμένο προσπαθούσε να κρυφτεί από τα απαίσια βλέμματα ορισμένων ανατριχιαστικών τεράτων, που στο βάθος του ίδιου του δικού του ψυχισμού ήταν Εγώ που προσωποποιούσαν βιαιότητες, μέρη του ίδιου του του εαυτού.
Να αποφεύγεις το ίδιο σου τον εαυτό; το Εγώ να αποφεύγει το Εγώ; φόβος, τρόμος!
Η συνείδηση, εμπρός στον εαυτό της, αντιμέτωπη με το μακιαβελικό βασανιστήριο αδύνατο να περιγραφεί με λόγια.
Εκείνα τα Εγώ, μέρη του ζωντανού πλάσματος που από αυτά ήθελε να ξεφύγει, δεν είχαν τα μάτια μπροστά όπως οι υπόλοιποι θνητοί· αυτά τα απαίσια μάτια βρίσκονταν δεξιά και αριστερά σαν αυτά των πουλιών.
Ήταν ψυχικά ακόλουθα της βίας, που φέροντας συμβολικά όπλα ήθελαν να επιτεθούν στο πλάσμα που κρύβονταν, και δίχως άλλο, αυτό το τελευταίο και οι επιτιθέμενοί του ήταν όλοι ψυχικά ακόλουθα, μέρη αποτελούμενα από το ίδιο Εγώ, το Εγώ πληθυνόμενο στην ολότητά του. Να κυλιούνται ανάμεσα σε τόση λάσπη, να αποφεύγουν τον εαυτό τους, να αισθάνονται τρόμο από τον ίδιο τους τον εαυτό, το Εγώ να αντιμετωπίζει το Εγώ, μέρη του εαυτού μου να αντιμετωπίζουν τον ίδιο μου τον εαυτό, είναι οπωσδήποτε ο τρόμος των τρόμων, το ανείπωτο, ο τρόμος που δεν έχει λόγια για να εκφρασθεί.
Έτσι είναι πως η συνείδηση των μακαριτών, στην πέμπτη παραδιάσταση του πλανήτη Γη, καταλήγει να γνωρίσει τις ίδιες της τις κακίες, τους ίδιους της τους τρόμους, τις ασυνήθεις βίες, τον απαίσιο θυμό.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αγαπημένε Δάσκαλε, έχω παρατηρήσει πως αναφερόμενοι στον πέμπτο Δαντικό κύκλο του πλανήτη Άρη, μας λέτε πως εκεί υπάρχουν Ακουελάρες και ξεσπάσματα θυμού δίχως άλλο, όταν αναφέρεστε στον τέταρτο Δαντικό ηλιακό κύκλο μας πληροφορείτε πώς σε ότι αφορά το άστρο Ήλιος, είναι καθαρό από Εγώ, αν και ο Άρης αντιστοιχεί ένα βήμα προς τα εμπρός στην διαδικασία της μυήσεως. Εάν κατανοείτε την ερώτηση μου, θα θέλατε να την ξεκαθαρίσετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε φίλε, Έχω πει στο ορυκτό βυθισμένο βασίλειο του Άρη, δηλαδή στις Κολάσεις του πλανήτη Άρη μπορεί ο εσωτεριστής ερευνητής να συνάντηση βεβαίως τις καταχθόνιες στρίγκλες και τους φοβερούς τους Ακουελάρες· όχι στον ουρανό του ούτε στην πλανητική του επιφάνεια. Έχω πει επίσης πως στο ορυκτό βυθισμένο βασίλειο του Ήλιου που μας φωτίζει και δίνει ζωή, μέσα στις απλώς φυσικές παραδιαστάσεις του, τα πάντα είναι καθαρά. Εκεί δεν βλέπουμε τους οπαδούς της Σελήνης, ούτε τους ανατριχιαστικούς τεμπέληδες, ούτε τους ακολούθους του Σίμωνα του μάγου· θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ακόμη και για μια στιγμή πως θα μπορούσαν να ζήσουν μέσα στα σωθικά του ακτινοβολούντος Ήλιου, οι οπαδοί του αριστερού χεριού και οι μάντεις του Πύθωνα.
Είναι φανερό πως οι ηλιακές δονήσεις θα κατέστρεφαν, θα εξουδετέρωναν αμέσως κάθε ακάθαρτη ύπαρξη.
Επαναλαμβάνω αυτό που προηγουμένως είπα: στον Ήλιο μπορούν να κατοικούν επίσημα μόνον τα ηλιακά πνεύματα, τα άρρητα όντα τα οποία βρίσκονται πιο πέρα από το καλό και το κακό.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Λέτε εσείς πως στην πέμπτη παραδιάσταση του πλανητικού οργανισμού, μερικά Εγώ αντιμετωπίζουν άλλα και ότι επίσης η συνείδηση αντιμετωπίζει αυτά τα Εγώ τα τρομερά κακά από την οργισμένη φύση τους.
Σημαίνει αυτό πως η συνείδηση είναι ένας τρίτος σε διαφωνία, και αποτελεί μέρος του «εμένα ο ίδιος»;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε κύριε, η ερώτηση σας είναι σημαντική και με τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα σπεύσω να σας τη διευκρινίσω.
Πριν απ’ όλα είναι επείγον να ξέρουμε πως το Εγώ, το «εμένα ο ίδιος», το «εσένα τον ίδιο», δεν είναι κάτι ατομικό.
Βεβαίως το Εγώ είναι ένα σύνολο από ψυχικά ακόλουθα· αυτά τα τελευταία μπορούμε επίσης να τα επονομάσουμε Εγώ.
Το δικό μας Εγώ, λοιπόν, είναι ένα σύνολο από μικρά Εγώ φιλόνικα και φωνακλάδικα, τα οποία κουβαλάμε μέσα μας.
Εάν αυτά τα ονομάσουμε δαιμόνια, δεν θα διαπράξουμε ειδικό καθοριστικό λάθος.
Αναλύοντας προσεκτικά αυτό το θέμα, μπορούμε να φθάσουμε στο λογικό συμπέρασμα πως τέτοια εγώ-δαιμόνια, προσωποποιούν καθαρά τα ψυχολογικά μας ελαττώματα.
Σας προσκαλώ, κύριοι και κυρίες, να καταλάβετε συγκεκριμένα πως κάθε ένα από αυτά τα εγώ-διαβόλους, φέρει στο εσωτερικό του ορισμένο ποσοστό καλά καθορισμένο από την ίδια μας την συνείδηση.
Στην πέμπτη φυσική παραδιάσταση του πλανήτη μας Γη, συμβαίνει πως η συνείδηση αντιμετωπίζει τον ίδιο της τον εαυτό, αυτογνωρίζεται κοιτάζοντας τον εαυτό της με πολλά μάτια από πολλές γωνίες, ανάλογα με κάθε ένα από τα Εγώ της.
Είναι αναμφίβολο πως η συνείδηση προσπαθεί να αποφεύγει τον εαυτό της, τα ίδια της τα αντιπροσωπευτικά ελαττώματα, τις ίδιες της τις διαβολικές δημιουργίες.
Καταλήγει καθόλου ευχάριστο για τους μακαρίτες το να προσπαθούν να αποφεύγουν τον εαυτό τους, να αισθάνονται τρόμο για τον εαυτό τους, να προσπαθεί ένα μέρος των φοβερών και τρομερών βλεμμάτων να κρύβεται από τα άλλα μέρη του ίδιου του του εαυτού.
Θέλω να βοηθήσω με κάποιον τρόπο όλους εκείνους που με ακούνε, χρησιμοποιώντας αυτή την φορά ένα παράδειγμα πολύ ακριβές.
Εδώ στο Μεξικό, στην είσοδο του Κάστρου του Chapultepek έχουμε το σαλόνι των καθρεπτών, οι επισκέπτες βλέπουν τον εαυτό τους σε κάθε ένα από αυτά τα κρύσταλλα κατά τρόπο εντελώς διαφορετικό.
Μερικοί καθρέπτες από αυτούς αποσυνθέτουν την φιγούρα μας, κάνοντας μας να φαινόμαστε σαν γίγαντες άλλων καιρών, άλλοι μας δίνουν την θέα ασήμαντων νάνων, άλλος είναι αυτός που μας δίνει την όψη κοντόχονδρων φιγούρων τρομακτικά παχύσαρκων· σε άλλους μακριές παραμορφωμένες φιγούρες, λεπτές και ανατριχιαστικές· σε άλλους παραμορφώνεται η όψη μας, κάνοντας την να εμφανίζεται με χέρια και πόδια τερατώδη κτλ.
Φανταστείτε για μια στιγμή κάθε μία από αυτές τις φιγούρες να ήταν κάποιο από τα Εγώ μας, ζωντανή προσωποποίηση των λαθών μας.
Τι θα συνέβαινε με όλα αυτά τα πλάσματα των πολλαπλών καθρεπτών, μέρη του «Εγώ ο ίδιος», του «εμένα τον ίδιο», του Εγώ που φέρουμε μέσα μας, εάν τρομοκρατημένα το κάθε ένα από αυτά θα ήθελε ανεξάρτητα να φεύγει από τα άλλα;
Εμείς μετατρεμμένοι σε όλα αυτά τα πολλαπλά Εγώ, κάθε ένα από τα μέρη μας τρομοκρατημένα από κάθε ένα από τα μέρη μας, κάθε τρόμος τρομοκρατημένος από κάθε τρόμο· αυτό είναι ένα βασανιστήριο χειρότερο και από εκείνο του Ταντάλου· να εκεί λοιπόν το βασανιστήριο στον πέμπτο Δαντικό κύκλο.
Βεβαίως κύριοι και κυρίες, το Εγώ που φέρουμε μέσα μας, αποτελείται από χιλιάδες δαιμόνια Εγώ, που αντιπροσωπεύουν τα ψυχολογικά μας ελαττώματα.
Συμβαίνει πως τέτοιο άθροισμα διαβόλων, ελέγχουν την οργανική μηχανή εδώ στον φυσικό κόσμο και δεν διατηρούν καμία συμφωνία μεταξύ τους.
Όλα αυτά μάχονται για την κυριαρχία, όλα τους θέλουν να ελέγχουν τα βασικά κέντρα της οργανικής μηχανής· όταν ένα από αυτά κυβερνάει για μια στιγμή αισθάνεται σαν αφεντικό, ο αρχηγός, ο μοναδικός, δίχως άλλο, μετά εκθρονίζεται και γίνεται άλλο ο αρχηγός.
Τώρα θα σας εξηγήσω, κύριοι και κυρίες, τον λόγο για τον οποίο τα ανθρώπινα πλάσματα είμαστε γεμάτα από εσωτερικές αντιθέσεις. Εάν μπορούσαμε να δούμε τον εαυτόν μας σε έναν καθρέπτη ολόσωμο, έτσι όπως είμαστε, θα αισθανόμασταν τρομοκρατημένοι από τον εαυτό μας.
Αυτό το τελευταίο είναι ένα συγκεκριμένο γεγονός της πέμπτης φυσικής παραδιάστασης του πλανήτη Γη· δίχως άλλο, στην αναφερθείσα σκοτεινή περιοχή, ο τρόμος είναι ακόμη πιο ωμός, πιο ρεαλιστικός, μέχρι τέτοιου σημείου ώστε κάθε ένα από τα μέρη φεύγει χωρίς παρηγοριά, τρομαγμένο, προσπαθώντας να κρυφτεί από κάθε ένα των άλλων μερών.
Η συνείδηση χωρισμένη σε πολλαπλά κομμάτια, τρόμος της κολάσεως, μυστήριο, τρομερά πράγματα των σκοταδιών του Μίνωα. Αχ! Αχ! Αχ!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν και είναι φανερό πως αυτή η φυσική παραδιάσταση του πλανήτη μας Γη είναι πολύ πιο πυκνή και υλική από ότι οι άλλες, θα θέλατε να μας εξηγήσετε ποια στοιχεία είναι χαρακτηριστικά της πυκνότητάς της;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: κύριε, φίλοι, βεβαίως ο πέμπτος Δαντικός κύκλος είναι πιο πυκνός από ότι οι τέσσερις προηγούμενοι, πράγμα το όποιο οφείλεται στην ατομική του σύνθεση.
Πρέπει να ξέρετε πως κάθε άτομο της πέμπτης βυθισμένης περιοχής φέρει στην κοιλιά του 48Ο άτομα του Ιερού Απόλυτου Ήλιου.
Είναι φανερό λοιπόν, πως η πέμπτη βυθισμένη περιοχή έχει ως αποτέλεσμα να είναι πολύ περισσότερο χονδροειδής από ότι οι προηγούμενες· κατά συνέπεια η οδύνη είναι μεγαλύτερη εκεί.
Εκατομμύρια απολεσθέντων κατοικούν σε αυτήν την ζώνη της Γης, άτομα που χτυπιούνται διαρκώς μεταξύ τους πληγώνοντας ο ένας τον άλλον, βλάσφημοι που καταριούνται τον αιώνιο ζώντα Θεό, πρόσωπα γεμάτα μίσος και εκδίκηση, υπερήφανοι, οργισμένοι, επιθετικοί, δολοφόνοι και κακεντρεχείς. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν πως προχωρούν πολύ καλά· κανείς δεν υποθέτει ούτε και για μία στιγμή πως βαδίζει από τους δρόμους των σκοταδιών και του τρόμου και πως τα πάει άσχημα. Όλοι αυτοί αισθάνονται άγιοι και ταλαντούχοι· μερικοί από αυτούς αυτοθεωρούνται, κατατάσσοντας τον εαυτό τους σαν θύματα της αδικίας· όλοι τους γενικά κορδώνονται πως είναι δίκαιοι.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σχετικά με τις εννέα εργασίες που πραγματοποιούνται στο δεύτερο βουνό της ανάστασης, θα θέλατε να μας πείτε ποια είναι η διαφορά μεταξύ της δουλειάς της πέμπτης παραδιάστασης του πλανήτη Άρη και του πέμπτου Δαντικού κύκλου του πλανήτη Γη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλε, φίλοι, σας καλώ να κατανοήσετε το τι είναι η εργασία της διάλυσης του Εγώ. Αναμφίβολα όταν βυθιζόμαστε στις δικές μας ατομικές κολάσεις μέσω του διαλογισμού με τον σκοπό να κατανοήσουμε αυτά ή εκείνα τα ψυχολογικά ελαττώματα, είναι αναντίρρητο πως ερχόμαστε σε επαφή με αυτήν ή εκείνη την φυσική παραδιάσταση.
Αφού η πέμπτη βυθισμένη περιοχή είναι το βασικό τμήμα της οργής, εμφανώς με το να προσπαθούμε να κατανοήσουμε κατά τρόπον απόλυτο τις διάφορες διαδικασίες του θυμού, της ενόχλησης, του θάρρους, της βίας, της υπεροπτικότητας κτλ, ερχόμαστε σε επαφή με τον αναφερθέντα πέμπτο Δαντικό κύκλο.
Είναι απαραίτητο να κάνουμε μία καθαρή διαφοροποίηση, μεταξύ εκείνων των απάνθρωπων στοιχείων που σχετίζονται με τους εννέα Δαντικούς κύκλους του πλανήτη Γη, κάτω από την επιδερμίδα αυτού του θλιβερού κόσμου, και τα παρασυνείδητα στοιχεία μέσα στον ψυχισμό μας, που διατηρούν στενή σχέση με τις κολάσεις της Σελήνης, του Ερμή, Αφροδίτης, Ήλιου, Άρη, Δία, Κρόνου, Ουρανού και Ποσειδώνα.
Όμως ακούστε με καλά, κύριοι και κυρίες για να μην υπάρχουν συγχύσεις· κάνετε διαχωρισμό μεταξύ ουρανών και κολάσεων· ο ουρανός του κάθε ενός από αυτούς τους αναφερθέντες πλανήτες, είναι τελείως διαφορετικός από την κόλαση του καθενός από τους ίδιους.
Να μαθαίνετε πάντα να τοποθετείτε οποιαδήποτε πλανητική κόλαση μέσα στο βυθισμένο ορυκτό βασίλειο του ίδιου του πλανήτη.
Ο ουρανός είναι κάτι διαφορετικό· είναι περιοχή φωτός, αρμονίας, ευτυχίας.
Δεν θα μπορούσαμε να εισέλθουμε σε οποιονδήποτε από αυτούς τους πλανητικούς ουρανούς, χωρίς προηγουμένως να έχουμε εργαστεί στις αντίστοιχες κολάσεις τους.
Κοιτάξτε τα πράγματα από αυτήν την άποψη: είναι φανερό πως ποτέ δεν θα μπορούσαμε να εισέλθουμε στον ουρανό του Άρη, χωρίς προηγουμένως να έχουμε εργασθεί στην Αρειανή κόλαση, μέσα στα ζωντανά σωθικά του ίδιου του βυθισμένου ορυκτού βασιλείου.
Στην κόλαση του Άρη, στις φυσικές του παραδιαστάσεις, πρέπει να εξαλείφουμε ορισμένες ψυχικές μαγγανικές καταστάσεις, παρασυνείδητες και απάνθρωπες.
Αυτή η τάξη εργασιών, είναι δυνατή μόνο σε εκείνα τα ιερά άτομα γνωστά σαν Potestades και που ετοιμάζονται για να φθάσουν στον ουρανό του Άρη, την κατάσταση των Αρετών.
Δίχως άλλο, οποιαδήποτε εργασία ανάμεσα στα σωθικά των άλλων κόσμων του ηλιακού συστήματος, διατηρεί κάποια ψυχική σχέση με τα αντίστοιχα τμήματά του της κολάσεως του πλανήτη Γη.
Μην ξεχνάτε, κύριοι και κυρίες, τους νόμους των ανταποκρίσεων, αναλογιών και αριθμολογίας.
Ούτως ή άλλως, είναι επείγον να ξέρουμε πως εάν στις κολάσεις του πλανήτη Άρη οφείλουμε να εξαλείψουμε ψυχικές μαγγανικές παρασυνείδητες καταστάσεις, στο αντίστοιχο πέμπτο κολασμένο τμήμα του πλανήτη Γη, περιοριζόμαστε μόνο στο να εξαλείψουμε τις διαδικασίες της οργής, υπερηφάνειας κτλ.
Έκτη Βυθισμένη Σφαίρα ή του Δία
Διακεκριμένοι φίλοι, σήμερα θα μελετήσουμε με πλήρη σαφήνεια, τον έκτο δαντικό κύκλο ή του Δία, βυθισμένο κάτω από την επιδερμίδα του πλανήτη Γη.
Αναμφίβολα αυτή η παραδιαστατική περιοχή είναι ακόμη πιο πυκνή από τις πέντε προηγούμενες, οφειλόμενο στην ατομική της κατασκευή.
Είναι καλό να ξέρετε πως κάθε άτομο του έκτου Δαντικού κύκλου, φέρει στην κοιλιά του 576 άτομα του Ιερού Απόλυτου Ήλιου.
Αναντίρρητα, τέτοιος τύπος ατόμου υπερβολικά βαρύς, είναι η αίτια που προκαλεί άλλες αιτίες μιας τρομερής υλικότητας.
Οι άνθρωποι οι όποιοι ζουν βυθισμένοι σε αυτήν την περιοχή της κολάσεως, εμφανώς ελέγχονται από 576 νόμους, που κάνει από τις υπάρξεις τους κάτι υπερβολικά πολύπλοκο και δύσκολο.
Ο χρόνος γίνεται τρομακτικά αργός σε αυτήν την περιοχή· κάθε λεπτό φαίνεται ένας αιώνας και κατά συνέπεια, η ζωή γίνεται ανιαρή και ανυπόφορη.
Εάν αναλύσουμε προσεκτικά την δόνηση του Δία στην υπερβατική πλανητική του άποψη, ανακαλύπτουμε αυτήν τη μυστηριώδη δύναμη, η οποία δίνει το σκήπτρο στους βασιλείς και την μίτρα στους ιεράρχες των διαφόρων ομολογημένων θρησκειών.
Είναι λοιπόν, ο πλανήτης Δίας στο απεριόριστο διάστημα, καταπληκτικά μυστικιστικός, βασιλικός, μεγαλειώδης.
Η αντίθεσή του στην βυθισμένη παραδιάσταση, κάτω από τον γεωλογικό φλοιό του κόσμου μας, έχει εκ των πραγμάτων ως αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε κατοικία των άθεων υλιστών, εχθρών του αιώνιου.
Σε αυτήν την περιοχή ζουν επίσης οι βλάσφημοι, εκείνοι που μισούν όλα όσα έχουν γεύση θεϊκότητας και οι αιρετικοί, αυτοί που καλλιεργούν το δόγμα του διαχωρισμού.
Αισθάνεται κανείς γεμάτος πόνο όταν παρατηρεί, όπως κοιτάζει ο Δάντης, τους τόσους σκεπτικιστές εστεμμένους με την ιερατική μίτρα και άθεους που είναι βαλμένοι μέσα στον τάφο των ίδιων τους των παθών, μίσους και περιορισμών.
Όταν σκεπτόμαστε τους μεγάλους νομοθέτες, κυρίαρχους και κύριους, που διευθύνουν τα κοινωνικά σύνολα, εμφανώς ανακαλύπτουμε τύραννους και τυραννίσκους που δημιουργούν επιπλοκές και πόνους από εδώ, από εκεί και παραπέρα.
Το αποτέλεσμα των τόσο σκοτεινών συμπεριφορών, αντιστοιχεί ακριβώς με τον έκτο Δαντικό κύκλο.
Δεν είναι λοιπόν, να εκπλήττεται κανείς πως σε αυτήν την σκοτεινή περιοχή της κατοικίας του Πλούτωνα, ο εσωτεριστής ερευνητής συναντάει όλους αυτούς τους ιεράρχες που έκαναν κατάχρηση της εξουσίας τους· είναι φανερό κατά συνέπεια πως τέτοιοι άνθρωποι υποφέρουν αφάνταστα.
Ο Δίας σαν πατρικός φίλος πάντα γενναιόδωρος, έχει την δυσοίωνη αντίθεση του σε αυτούς τους κάκιστους οικογενειάρχες, που έχοντας βουνά από αγαθά αρνούνται ψωμί, κατοικία και προστασία στα παιδιά τους.
Αναμφίβολα, σε αυτήν την έκτη σκοτεινή αβυσσαλέα περιοχή, είναι όπου αυτές οι αμαρτωλές σκιές βρίσκουν την κατοικία τους μετά θάνατον.
Συνταράσσεται η συνείδηση του ερευνητή, με το να βλέπει στην σκοτεινή, βυθισμένη περιοχή του Δία αυτούς τους σκληρούς οικογενειάρχες· όμως το πλέον περίεργο, είναι πως πάντοτε αυτοί, εδώ στον κόσμο, κάτω από το φως του ήλιου, πίστευαν για τον εαυτό τους πως είναι γεμάτοι χάρες, δίκαιοι και καλοσυνάτοι και μερικοί από αυτούς μέχρι που ήσαν βαθύτατα θρησκευόμενοι.
Υπάρχουν επίσης σε αυτήν την τρομερή κατοικία, αρχηγοί οικογενειών που πόθησαν την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι, παρ’ όλες τις σκληρότητές τους, οι πρόγονοί τους τούς πίστευαν σαν πολύ καλούς· η συμπεριφορά τους, έξω από τις πόρτες του σπιτιού τους, ήταν φαινομενικά ορθή· οπωσδήποτε όμως, μέσα στην κατοικία τους υπήρχε θρήνος και θλίψη.
Καταπληκτικοί υπερευσεβείς με υποκριτική πραότητα και με στάσεις κωμικών· ανυπόφοροι φυτοφάγοι από αυτούς που κάνουν το φαγητό μια θρησκεία της κουζίνας.
Εγώ θα τους έλεγα υποκριτές, Φαρισαίους, ασπρισμένους τάφους, για να μιλήσω με τον τόνο του Μεγάλου Καβίρ Ιησού· δίχως άλλο, αυτό ακριβώς δεν θα το έλεγαν ποτέ οι οπαδοί τους ή εκείνοι που θα τους έβλεπαν μέσα σε ωραία σαλόνια του ψευδο-εσωτεριστικού η ψευδο-αποκρυφιστικού τύπου.
Δεν είναι καθόλου παράξενο το να βρει κανείς στην έκτη βυθισμένη υποδιαστατική περιοχή οικογενειάρχες έντιμους και ειλικρινείς, άλλα όμως τρομερά λανθασμένους· αυτό το οποίο έπρεπε να κάνουν δεν το έκαναν και αυτό που δεν έπρεπε να κάνουν, αυτό έκαναν. Ορισμένοι από αυτούς τους κυρίους ήταν καταπληκτικά φανατικοί στον κόσμο στον όποιο ζούσαν, και με ξύλο και μαστίγιο δίδαξαν θρησκεία στα παιδιά τους, λες κι αυτό θα μπορούσε να μαθευτεί με μαστιγώματα.
Απαίσια υποκείμενα τα οποία σκοτείνιασαν σπίτια πικραίνοντας τη ζωή των πλασμάτων τους.
Ο Δίας ευσπλαχνικός όπως πάντα, μεγαλόδωρος και αλτρουιστής, πρέπει να έχει την αντίθεση του, κάτω από την επιδερμίδα της Γης, στην έκτη βυθισμένη παραδιάσταση.
Ποια θα ήταν η αντίθεση της γενναιοδωρίας; ο εγωισμός, η τοκογλυφία, η κατάχρηση, αυτό είναι φανερό.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο το να βρει κανείς, σε αυτήν την παρανθρώπινη περιοχή, αυτόν που μονοπωλεί όλα τα αγαθά της γης για τον εαυτό του, όπως ένας Σαναγκαμπρίλ και οι οπαδοί του.
Έτσι λοιπόν, κάθε θρησκευτική αντίθεση, κάθε αντιπαραβολή του Δία, πρέπει να συναντάται αναπόφευκτα στον έκτο κύκλο κολάσεως κάτω από την επιδερμίδα της Γης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αγαπημένε Δάσκαλε, έχω παρατηρήσει πως αναφέρετε ότι ο χρόνος είναι τρομαχτικά μακρύς, πως τα λεπτά φαίνονται αιώνες πράγμα που οφείλεται στην μεγάλη πυκνότητα αυτής της βυθισμένης περιοχής του Δία. Είναι ο χρόνος μακρύς για τα βάσανα ή τα βάσανα είναι μακρά για τον χρόνο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε κύριε που κάνετε την ερώτηση, ας μου επιτραπεί να σας πληροφορήσω πως ο χρόνος υπάρχει μόνο από απόψεως απλώς υποκειμενικής, διότι βεβαίως δεν έχει μία αντικειμενική πραγματικότητα.
Ξεκινώντας από αυτήν την βασική αρχή, φθάνουμε στο λογικό συμπέρασμα πως ο χρόνος είναι μία βυθισμένη υποσυνείδητη δημιουργία.
Αναντίρρητα, ο χρόνος σε κάθε παρασυνειδησιακή ζώνη ή καλύτερα θα λέγαμε, σε εκείνο το απάνθρωπο που υπάρχει σε κάθε έναν από εμάς, πρέπει να γίνεται κάθε φορά πιο αργός στους πιο βαθείς πυθμένες της υλικότητας.
Με άλλα λόγια θα πω το ακόλουθο: στο απλώς διανοητικό επίπεδο, ο χρόνος δεν είναι τόσο αργός όπως στα πιο βαθιά υποσυνείδητα επίπεδα·
Αυτό σημαίνει ότι όσο πιο υποσυνείδητη είναι η περιοχή του σύμπαντος στο οποίο κατοικούμε, τόσο πιο αργός θα είναι ο χρόνος, θα πάρει μία μεγαλύτερη εμφάνιση της πραγματικότητας.
Εδώ στον φυσικό κόσμο στον όποιο ζούμε, πάνω στην επιφάνεια της Γης και στο φως του Ήλιου, υπάρχουν λεπτά που φαίνονται αιώνες και υπάρχουν αιώνες που φαίνονται λεπτά, τα πάντα εξαρτώνται από την ψυχολογική κατάσταση στην όποια βρισκόμαστε.
Είναι φανερό πως σε πλήρη ευτυχία, δώδεκα ώρες μοιάζουν με ένα λεπτό. Είναι φανερό πως μία στιγμή υπερβολικού πόνου φαίνεται ένας αιώνας.
Ας σκεφτούμε τώρα την άβυσσο, στις βυθισμένες αβυσσαλέες περιοχές, στην πόλη του DITE, την καταραμένη πόλη στο βάθος των σκοτεινών Ταρτάρων· εκεί οι απολεσθέντες αισθάνονται πως κάθε λεπτό μετατρέπεται σε απαίσια πίκρα.
Πιστεύω πως τώρα ο κύριος που έκανε την ερώτηση θα καταλάβει σε βάθος την απάντησή μου.
ΕΡΏΤΗΣΗ: Έτσι είναι πράγματι Δάσκαλε, αλλά καθώς αναφέρετε καταστάσεις συνειδήσεως, όπως υποσυνειδησία, ασυνειδησία και παρασυνειδησία μήπως αυτό σημαίνει πως όταν μιλάμε για παραδιαστάσεις αυτές αναφέρονται επίσης σε καταστάσεις συνειδήσεως;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι παραδιαστάσεις της φύσης και του κόσμου υπάρχουν όχι μόνο στον πλανήτη Γη, αλλά επίσης σε κάθε κοσμική μονάδα του απεριόριστου διαστήματος, ήλιους, σελήνες πλανήτες, γαλαξίες, αστέρια, αντι-αστέρια, αντι-γαλαξίες της αντι-ύλης κτλ.
Δεν είναι λοιπόν, αυτές οι φυσικές παραδιαστάσεις αποκλειστικά προϊόντα της υποσυνειδησίας και παρασυνειδησίας των διανοητικών ανθρωποειδών, αλλά το αποτέλεσμα μαθηματικών νόμων, που έχουν την καταγωγή τους σε κάθε ακτίνα της υπαρξιακής δημιουργίας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θέλετε να πείτε δηλαδή, πως όταν αναφερόμαστε στην συνείδηση αυτή καθ’ εαυτή πρέπει να σκεφτούμε πως αυτή, είναι ελεύθερη από τον χρόνο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κύριε, κύριοι, κυρίες, θέλω με έμφαση να σας πω πως στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο, ο χρόνος είναι 49 φορές πιο γρήγορος από ότι εδώ στην γη.
Αναλύοντας αυτή την ανακοίνωση με λογική λέμε: αφού ο χρόνος είναι δημιουργία απλώς υποκειμενική του διανοητικού ανθρωποειδούς, είναι φανερό πως έχει σαν αποτέλεσμα να είναι 49 φορές πιο αργός από ότι στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο.
Διευκρινίζω με άλλα λόγια πως ο νους του ανθρωποειδούς κατέχει 49 υποσυνείδητα διαμερίσματα και γι’ αυτό λέγεται πως ο χρόνος, εδώ, ανάμεσα στα δίποδα τριεγκεφαλικά ή τρικεντρικά που λανθασμένα ονομάζονται άνθρωποι, είναι 49 φορές πιο αργός απ’ ότι στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο.
Χρησιμοποιώντας τώρα την επαγωγική διαδικασία, την διδασκόμενη από τον Αριστοτέλη στη θεία του ενδελέχεια, θα συμπεράνουμε: εάν ο χρόνος στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο είναι 49 φορές πιο γρήγορος απ’ ότι στο διανοητικό επίπεδο του ανθρωποειδούς, εμφανώς, αυτό σημαίνει πως στον Ιερό Ήλιο ο χρόνος δεν υπάρχει. Εκεί όλα είναι μία αιώνια στιγμή, ένα αιώνιο τώρα.
Βλέποντας τώρα αυτό που ονομάζουμε συνείδηση, μελετώντας την με σύνεση, θα ανακαλύψουμε το αρχικό παραδεισιακό, παρθενικό Είναι, ελεύθερο από κάθε υποσυνείδητη διαδικασία, πιο πέρα από τον χρόνο.
Δηλαδή, η συνείδηση αυτή καθ’ εαυτή, δεν είναι ένα προϊόν του χρόνου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Συγχωρήστε με Δάσκαλε, εάν φαίνομαι κάπως επίμονος, άλλα έχω διατηρήσει την αντίληψη ότι σύμφωνα με το πως πάμε αφυπνίζοντας την συνείδηση, οι παρασυνειδησιακές και υποσυνειδησιακές καταστάσεις παύουν να υπάρχουν διότι μετατρέπονται σε συνειδητές. Είναι λανθασμένο αυτό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κύριε αυτή η ερώτηση μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα: είναι φανερό ότι οι παρασυνείδηση, ασυνειδησία, υποσυνειδησία, βυθισμένες καταστάσεις του Πλούτωνα, εξαφανίζονται ριζικά όταν η συνείδηση αφυπνίζεται.
Στην έκτη βυθισμένη διάσταση, ο χρόνος μας γίνεται υπερβολικά μακρύς, πράγμα που οφείλεται στο καθαρό και καταφανές γεγονός των υποσυνείδητων, ασυνείδητων, και παρασυνείδητων καταστάσεων· όμως στο Νιρβάνα δεν υπάρχει ο χρόνος, πράγμα που οφείλεται στο ισχυρό και τελειωτικό γεγονός του ότι σε αυτήν την θεία περιοχή δεν υπάρχει το Εγώ, ούτε το υποσυνείδητο, ούτε οι αναφερθείσες αβυσσαλέες καταστάσεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Με αυτή την ομιλία που ειλικρινά με εκπλήσσει, διότι ποτέ πριν δεν είχα συσχετίσει τον χρόνο με τις καταστάσεις της υποσυνείδησης, φθάνω στο συμπέρασμα πως το ασυνείδητο, το παρασυνείδητο και το υποσυνείδητο για τα οποία τόσο μας μιλούν οι ψυχολόγοι, είναι στην πραγματικότητα αρνητικές και σατανικές καταστάσεις, και πως είναι τα εμπόδια για να αυτοπραγματωθεί ο άνθρωπος. Βρίσκομαι στο σωστό δρόμο, Δάσκαλε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μας έχει ειπωθεί με επίσημο τρόπο, πως χρειαζόμαστε να μετατρέψουμε το υποσυνείδητο σε συνειδητό. Εμείς εγκλείουμε μέσα σε αυτές τις ιδέες μετατροπής επίσης τις παρασυνείδητες και ασυνείδητες καταστάσεις.
Να αφυπνίσουμε συνείδηση είναι το ριζικό· μόνο έτσι θα μπορέσουμε να δούμε το δρόμο που θα μας οδηγήσει μέχρι την τελική απελευθέρωση.
Οπωσδήποτε η αντίληψη χρόνος, που τόσο πικρή κάνει την ζωή στην έκτη βυθισμένη διάσταση και στους διάφορους Δαντικούς κύκλους των Ταρτάρων, εξαλείφεται τελειωτικά όταν ξυπνάει η συνείδηση.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μας είπατε πως η έκτη βυθισμένη περιοχή του Δία είναι η αντίθεση του πλανήτη Δία που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο. Παρατηρώ Δάσκαλε, πως δεν αναφερθήκατε, όταν μιλήσατε για άλλους Δαντικούς Κύκλους, πως ήταν οι αντιθέσεις των πλανητών στους οποίους αντιστοιχούν, θα θέλατε να μας το ξεκαθαρίσετε αυτό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κύριε, κύριοι και κυρίες, οπωσδήποτε οι εννέα κύκλοι κολάσεων είναι πάντα η αρνητική αντιθετική άποψη των σφαιρών της Σελήνης, Ερμή, Αφροδίτης, Ήλιου, Άρη, Δία, Κρόνου, Ουρανού και Ποσειδώνος. Πιστεύω πως ήδη κάτι έχω πει σε περασμένες ομιλίες πάνω σε αυτό το θέμα και πως έχουμε ζωγραφίσει την υπάρχουσα σχέση ανάμεσα σε εκείνους τους κόσμους και τις εννέα βυθισμένες ζώνες κάτω από την επιδερμίδα του πλανήτη μας Γη. Ψάχνοντας κάτι παρόμοιο σε όλα αυτά, θα δείτε πως κάθε άτομο κάτω από το φως του Ήλιου, προβάλλει παντού την ίδια του την σκιά· κάτι παρόμοιο θα βρείτε ανάμεσα σε κάθε έναν από αυτούς τους εννέα κόσμους του ηλιακού συστήματος και τις αντίστοιχες σκιές τους ή σκοτεινές ζώνες, καταχθόνιες, μέσα στα σωθικά του πλανήτη στον οποίο ζούμε, έγινε κατανοητό;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θα μπορούσατε να μας πείτε εάν κατοικείται η βυθισμένη περιοχή του πλανήτη Δία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένη κυρία, επιτρέπω στον εαυτό μου να σας πληροφορήσει και να πληροφορήσω όλους τους ανθρώπους που με ακούνε, πως στις φυσικές παραδιαστάσεις του βυθισμένου ορυκτού βασιλείου του πλανήτη Δία, υπάρχουν δαιμόνια τρομερά διεστραμμένα, πλάσματα που πάνε σε καθοδική εξέλιξη, άνθρωποι που οδηγούνται προς τον δεύτερο θάνατο. Διευκρινίζω, δεν ομιλώ για τον ουρανό του Δία, περιορίζομαι αποκλειστικά στο να αναφέρω το ορυκτό βυθισμένο βασίλειο αυτού του πλανήτη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορούμε να θεωρήσουμε πως παρόλο το ότι στις κολάσεις του Δία, υπάρχουν τρομερά κακεντρεχή όντα σε καθοδική εξέλιξη, βρίσκονται αυτές οι κολάσεις σε αντίθεση με τις κολάσεις του Δαντικού κύκλου του πλανήτη Γη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλε, το καταχθόνιο αντιστοιχεί στο καταχθόνιο, δεν υπάρχει καμία αντίθεση μεταξύ των κολάσεων του Δία και του έκτου Δαντικού κύκλου που είναι βυθισμένος κάτω από τον γεωλογικό φλοιό του δικού μας κόσμου της Γης.
Πρέπει να ψάξουμε αντιθέσεις αποκλειστικά ανάμεσα στις λαμπερές και σκοτεινές απόψεις του Δία.
Αναμφίβολα οι μεγαλοπρέπειες του Δία έχουν το αντίθετο τους, τις σκιές τους, όχι μόνο μέσα στα σωθικά εκείνου του λαμπρού πλανήτη, αλλά επίσης κάτω από τον φλοιό του ταραγμένου μας κόσμου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θα μπορούσατε να μας πείτε ποια είναι τα υλικά ή στοιχεία που συνθέτουν αυτήν την καταχθόνια περιοχή της έκτης βυθισμένης διάστασης του πλανητικού μας οργανισμού;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, ήδη είπαμε σε περασμένες ομιλίες πως οι κάτοικοι αυτού ή εκείνου του φυσικού στοιχείου ποτέ δεν αντιλαμβάνονται το στοιχείο στο οποίο ζουν. Τα ψάρια δεν βλέπουν ποτέ το νερό· εμείς, οι κάτοικοι αυτού του τρισδιάστατου κόσμου του Ευκλείδη, δεν αντιλαμβανόμαστε ποτέ τον αέρα που αναπνέουμε, δεν τον βλέπουμε· οι σαλαμάνδρες δεν βλέπουν την φωτιά. Έτσι επίσης εκείνοι που κατοικούν μέσα στο πέτρινο στοιχείο, το βραχώδες, ποτέ δεν βλέπουν αυτό το στοιχείο, αντιλαμβάνονται μόνο αντικείμενα, πρόσωπα, συμβάντα κτλ.
Βέβαια, η πετρώδης πυκνότητα της έκτης κατοικίας του Πλούτωνα, καταντάει αβάσταχτη, τρομερά πυκνή, τώρα θα εξηγήσουμε τον λόγο για τον οποίο ο Δάντης έβλεπε τόσους καταδικασμένους χωμένους μέσα στους τάφους τους.
Δεν πρόκειται για τάφους με την λογοτεχνική έννοια της λέξης· μόνο θέλουμε να αναφέρουμε, με αυτές τις ταφικές καταστάσεις, συνθήκες αρκετά στενές, περιορισμένες της υποσυνείδησης και παρασυνείδησης κλπ. Είναι οδυνηρές συνθήκες της ζωής στην έκτη αβυσσαλέα περιοχή.
Samael Aun Weor
