ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ

Κατά το μέτρο που δουλεύει κανείς πάνω στον εαυτό του, κατανοεί κάθε φορά όλο και περισσότερο την ανάγκη να εξαλείψει ριζικά από την εσωτερική του φύση, όλα αυτά που μας κάνουν τόσο αποτρόπαιους.

 

Οι χειρότερες περιστάσεις της ζωής, οι πιο κρίσιμες καταστάσεις, τα πιο δύσκολα γεγονότα, πάντοτε καταλήγουν θαυμάσια για την εσώτερη αυτο-ανακάλυψη.

Σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές, που δεν τις υποψιαζόμαστε, αναβλύζουν πάντοτε και όταν λιγότερο το σκεπτόμαστε, τα πιο κρυφά Εγώ. Αν είμαστε επάγρυπνοι, αναμφισβήτητα τα ανακαλύπτουμε.

Οι πιο ήσυχες εποχές της ζωής, είναι ακριβώς οι λιγότερο ευνοϊκές για τη δουλειά πάνω στον εαυτό μας.

Υπάρχουν στιγμές της ζωής υπερβολικά περίπλοκες, όπου έχει κανείς εμφανή τάση να ταυτίζεται εύκολα με τα συμβάντα και να ξεχνά πλήρως τον εαυτό του. Σ’ αυτές τις στιγμές κάνει κανείς ανοησίες που δεν οδηγούν πουθενά. Αν βρισκόταν σε επαγρύπνηση, αν τις ίδιες αυτές, στιγμές αντί να χάνει το μυαλό του, θυμόταν τον ίδιο του τον εαυτό, θα ανακάλυπτε με έκπληξη ορισμένα Εγώ που ποτέ δεν είχε ούτε την παραμικρή υποψία για την πιθανή ύπαρξής τους. 

Η Αίσθηση της εσώτερης αυτοπαρατήρησης βρίσκεται σε ατροφική κατάσταση σε όλα τα ανθρώπινα όντα. Δουλεύοντας σοβαρά, αυτοπαρατηρούμενοι στιγμή προς στιγμή, η Αίσθηση αυτή θα αναπτυχθεί με προοδευτικό τρόπο. 

Καθώς η Αίσθηση της αυτοπαρατήρησης συνεχίζει την ανάπτυξή της μέσω της συνεχούς χρήσης, θα γινόμαστε κάθε φορά πιο ικανοί να αντιληφθούμε με άμεσο τρόπο, εκείνα τα Εγώ για τα οποία ουδέποτε είχαμε κάποιο δεδομένο σχετικό με την ύπαρξή τους. 

Μπροστά στην Αίσθηση της εσώτερης αυτοπαρατήρησης, καθένα από αυτά τα Εγώ που κατοικούν στο εσωτερικό μας, πραγματικά υιοθετούν μυστικά αυτή ή εκείνη τη μορφή που σχετίζεται με το ελάττωμα που προσωποποιείται από την ίδια. Αναμφισβήτητα, η εικόνα καθενός από αυτά τα Εγώ έχει ορισμένη ψυχολογική γεύση που δεν συγχέεται, μέσω της οποίας πιάνουμε, αιχμαλωτίζουμε, αρπάζουμε ενστικτωδώς, την εσώτερη φύση του και το ελάττωμα που τη χαρακτηρίζει. 

Στην αρχή ο εσωτεριστής δεν ξέρει από που ν’αρχίσει, αισθάνεται την ανάγκη να δουλέψει πάνω στον εαυτό του, όμως βρίσκεται ολότελα αποπροσανατολισμένος. 

Επωφελούμενοι από τις κρίσιμες στιγμές, τις δυσάρεστες καταστάσεις, τις πιο αντίξοες στιγμές, αν είμαστε επάγρυπνοι θα ανακαλύψουμε τα προεξέχοντα ελαττώματά μας, τα Εγώ που οφείλουμε να αποσυνθέσουμε επειγόντως.

Μερικές φορές μπορούμε να ξεκινήσουμε από το θυμό ή την αυτοαγάπη ή από το καταραμένο δευτερόλεπτο της λαγνείας, κλπ, κλπ,κλπ.

Είναι αναγκαίο να κρατάμε σημειώσεις για τα πάντα στις καθημερινές ψυχολογικές μας καταστάσεις, αν στ’αλήθεια θέλουμε μια οριστική αλλαγή. 

Πριν ξαπλώσουμε, συμφέρει να εξετάσουμε τα γεγονότα που συνέβησαν την ημέρα, τις ενοχλητικές καταστάσεις, το θορυβώδη καγχασμό του Αριστοφάνη και το ανεπαίσθητο χαμόγελο του Σωκράτη.  

Μπορεί να πληγώσαμε κάποιον με ένα θορυβώδες γέλιο, μπορεί να έχουμε αρρωστήσει κάποιον με ένα χαμόγελο ή με μια άτοπη ματιά. 

Να θυμόμαστε ότι στον αγνό εσωτερισμό, καλό είναι κάθε τι που βρίσκεται στη θέση του και κακό είναι εκείνο που βρίσκεται εκτός τόπου.  

Το νερό στη θέση του είναι καλό, αλλά αν πλημμύριζε το σπίτι θα ήταν εκτός τόπου, θα προξενούσε ζημιές, θα ήταν κακό κι επιζήμιο.

Η φωτιά στην κουζίνα και στη θέση της, εκτός του ότι είναι χρήσιμη, είναι καλή. Έξω από τη θέση της καίγοντας τα έπιπλα του σαλονιού, θα ήταν κακή και επιζήμια.

Οποιαδήποτε αρετή όσο άγια και αν είναι, στη θέση της είναι καλή, εκτός τόπου είναι κακή και καταστροφική. Με τις αρετές μπορεί να βλάψουμε τους άλλους. Είναι απαραίτητο να τοποθετήσουμε τις αρετές στη θέση που τους αντιστοιχεί. 

Τι θα λέγατε για έναν ιερέα που θα κήρυττε το λόγο του Κυρίου σε έναν οίκο ανοχής; Τι θα λέγατε για έναν πράο και ανεκτικό κύριο που θα ευλογούσε μια συμμορία κακοποιών, οι οποίοι θα επιχειρούσαν να βιάσουν τη γυναίκα και τις κόρες του; Τι θα λέγατε γι’ αυτό το είδος της ανοχής που φτάνει στην υπερβολή; Τι θα σκεφτόσασταν για τη φιλέσπλαχνη στάση ενός ανθρώπου που αντί να φέρνει φαγητό στο σπίτι του, θα μοίραζε τα λεφτά του σε φαύλους ζητιάνους; Τι γνώμη θα είχατε για έναν άνθρωπο εξυπηρετικό, που σε μια δεδομένη στιγμή θα δάνειζε ένα μαχαίρι σ’ έναν δολοφόνο;

Θυμήσου, αγαπητέ αναγνώστη, ότι ανάμεσα στους ρυθμούς του στίχου κρύβεται επίσης το έγκλημα. Υπάρχει πολλή αρετή στους αχρείους και πολλή κακία στους ενάρετους.

Ακόμα και αν φαίνεται απίστευτο, μέσα στο ίδιο το άρωμα της προσευχής κρύβεται το έγκλημα.  

Το έγκλημα μεταμφιέζεται σε άγιο, χρησιμοποιεί τις καλύτερες αρετές, παρουσιάζεται σαν μάρτυρας και μέχρι που φτάνει να λετουργεί στους ιερούς ναούς.

Στο μέτρο που η αίσθηση της εσώτερης αυτοπαρατήρησης αναπτύσσεται σε μας μέσω της συνεχούς χρήσης, θα μπορέσουμε να δούμε όλα αυτά τα Εγώ που χρησιμεύουν σαν βασικό θεμέλιο της ατομικής μας ιδιοσυγκρασίας, είτε αυτή η τελευταία είναι αιματώδης ή νευρική, φλεγματική ή χολώδης.  

Παρ'όλο που δεν το πιστεύεις, αγαπητέ αναγνώστη, πίσω από την ιδιοσυγκρασία που έχουμε, κρύβονται ανάμεσα στα πιο απόμακρα βάθη του ψυχισμού μας, οι πιο απεχθείς διαβολικές δημιουργίες.

Το να δει κανείς αυτές τις δημιουργίες, να παρατηρήσει αυτά τα τερατουργήματα της κόλασης μέσα στα οποία βρίσκεται μποτιλιαρισμένη η ίδια μας η συνείδηση, γίνεται δυνατό με την πάντοτε προοδευτική ανάπτυξη της Αίσθησης της εσώτερης αυτοπαρατήρησης. 

Όσο ένας άνθρωπος δεν έχει διαλύσει αυτά τα δημιουργήματα της κόλασης, αυτές τις αποκλίσεις του εαυτού του, αναμφίβολα στα πιο χαμηλά, στα πιο βαθιά, θα συνεχίσει να είναι κάτι που δε θα έπρεπε να υπάρχει, μια παραμόρφωση, μια φρίκη. 

Το σοβαρότερο απ’ όλα αυτά είναι ότι ο φρικτός δεν καταλαβαίνει την ίδια του τη φρίκη. Θεωρεί τον εαυτό του όμορφο, δίκαιο, καλό άνθρωπο, μέχρι που παραπονιέται για την έλλειψη κατανόησης των άλλων, λυπάται για την αχαριστία των ομοίων του, λέει ότι δεν τον καταλαβαίνουν, κλαίει βεβαιώνοντας ότι του χρωστούν, ότι τον πλήρωσαν με μαύρο νόμισμα, κλπ, κλπ, κλπ. 

Η Αίσθηση της εσώτερης αυτοπαρατήρησης μας επιτρέπει να επαληθεύσουμε από μόνοι μας και άμεσα τη μυστική δουλειά με την οποία σε δεδομένη στιγμή διαλύουμε αυτό ή εκείνο το Εγώ (αυτό ή εκείνο το ψυχολογικό ελάττωμα), που πιθανώς το έχουμε ανακαλύψει κάτω από δύσκολες συνθήκες και όταν το υποψιαζόμασταν λιγότερο.

Έχετε σκεφτεί κάποια φορά στη ζωή σας σχετικά με αυτό που περισσότερο σας ευχαριστεί ή σας δυσαρεστεί; Έχετε ποτέ στοχαστεί πάνω στα μυστικά ελατήρια της δράσης; Γιατί θέλετε να έχετε ένα ωραίο σπίτι; Γιατί επιθυμείτε να έχετε ένα αυτοκίνητο τελευταίο μοντέλο; Γιατί θέλετε να είστε πάντοτε σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας; Γιατί επιθυμείτε με απληστία να μην είστε άπληστος; Τι είναι αυτό που σας πρόσβαλε περισσότερο σε κάποια δεδομένη στιγμή; Τι είναι αυτό που σας κολάκεψε περισσότερο χθες; Γιατί αισθάνεστε ανώτεροι από τον τάδε ή το δείνα σε μια καθορισμένη στιγμή; Τι ώρα αισθάνθηκες ανώτερος από κάποιον; Γιατί υπερηφανεύτηκες ενώ διηγιόσουν τους θριάμβους σου; Δεν μπόρεσες να σωπάσεις, όταν μουρμούριζαν κάτι για ένα γνωστό σου πρόσωπο; Δέχτηκες το ποτήρι με το λικέρ από ευγένεια; Δέχτηκες να καπνίσεις, ίσως χωρίς να έχεις το ελάττωμα, πιθανόν από καλή ανατροφή ή ανδρισμό; Είσαι σίγουρος ότι υπήρξες ειλικρινής σε εκείνη τη συζήτηση; Και όταν δικαιολογείς τον εαυτό σου, όταν αυτοεπαινείσαι, όταν διηγείσαι τους θριάμβους και τις ιστορίες σου, επαναλαμβάνοντας αυτά που προηγουμένως είπες στους υπόλοιπους, καταλαβαίνεις ότι είσαι ματαιόδοξος; 

Η Αίσθηση της εσώτερης αυτοπαρατήρησης, εκτός που σου επιτρέπει να δεις καθαρά το Εγώ που διαλύεις, θα σου επιτρέψει επίσης να δεις τα συγκινητικά και οριστικά αποτελέσματα της εσωτερικής Δουλειάς σου. 

Στην αρχή, αυτά τα δημιουργήματα της κόλασης, αυτές οι ψυχικές αποκλίσεις που δυστυχώς σε χαρακτηρίζουν, είναι πιο άσχημες και τερατώδεις από τα πιο τρομακτικά ζώα που ζουν στα βάθη της θάλασσας ή στις πιο βαθιές ζούγκλες της γης. Σύμφωνα με το πώς προχωράτε στη Δουλειά σας, θα μπορέσετε να επαληθεύσετε με την Αίσθηση της εσώτερης αυτοπαρατήρησης το εξέχον γεγονός ότι αυτές οι φρικαλεότητες χάνουν όγκο, μικραίνουν... 

Καταλήγει ενδιαφέρον να ξέρει κανείς ότι τέτοιες κτηνωδίες, όσο ελαττώνονται, όσο χάνουν όγκο και μικραίνουν, κερδίζουν σε ομορφιά, υιοθετούν αργά την παιδική μορφή. Στο τέλος αποσυντίθενται, μετατρέπονται σε σύννεφο κοσμικής σκόνης, οπότε η εμφιαλωμένη Ουσία, ελευθερώνεται, χειραφετείται, ξυπνά. 

Αναμφίβολα ο νους δεν μπορεί να μεταβάλλει εκ θεμελίων κανένα ψυχολογικό ελάττωμα. Ολοφάνερα η κατανόηση μπορεί να έχει την πολυτέλεια να τιτλοφορήσει ένα ελάττωμα με αυτό ή εκείνο το όνομα, να το δικαιολογεί, να το περνάει από το ένα επίπεδο στο άλλο, κλπ., όμως δε θα μπορούσε από μόνη της να το εξοντώσει, να το αποσυνθέσει. 

Χρειαζόμαστε επειγόντως κάποια φλογερή δύναμη ανώτερη από το νου, μια δύναμη ικανή από μόνη της να μειώσει αυτό ή εκείνο το ψυχικό ελάττωμα σε ένα απλό σύννεφο κοσμικής σκόνης.  

Ευτυχώς υπάρχει σε μας αυτή η οφιοειδής δύναμη, αυτή η θαυμαστή φωτιά που οι παλιοί αλχημιστές του Μεσαίωνα βάφτισαν με το μυστηριώδες όνομα Stella Maris, η Παρθένος της Θάλασσας, ο Υδράργυρος της Ερμητικής Επιστήμης, η Tonantzin του Μεξικού των Αζτέκων, που προέρχεται από το ίδιο μας το Εσώτερο Είναι, ο Θεός-Μητέρα μέσα μας, που συμβολίζεται πάντοτε με το ιερό φίδι των Μεγάλων Μυστηρίων. 

Αν αφού έχουμε παρατηρήσει και κατανοήσει σε βάθος αυτό ή εκείνο το ψυχολογικό ελάττωμα (αυτό ή εκείνο το Εγώ), ικετεύουμε την ιδιαίτερη Συμπαντική μας Μητέρα ― αφού καθένας μας έχει την προσωπική του Μητέρα ― να διαλύσει, να αποσυνθέσει, να μειώσει σε σύννεφο κοσμικής σκόνης αυτό ή εκείνο το ελάττωμα, εκείνο το Εγώ, κίνητρο της εσωτερικής μας Δουλειάς, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι αυτό θα χάσει όγκο και αργά θα μετατρέπεται σε σκόνη.

Όλα αυτά προϋποθέτουν φυσικά, αλλεπάλληλες εργασίες σε βάθος, πάντοτε συνεχείς, αφού κανένα Εγώ δεν μπορεί ποτέ να αποσυντεθεί στιγμιαία. Η Αίσθηση της εσώτερης Αυτοπαρατήρησης, θα μπορέσει να δει τη διαδοχική πρόοδο της Δουλειάς που σχετίζεται με το αποτρόπαιο στοιχείο, το οποίο πραγματικά μας ενδιαφέρει να διαλύσουμε. 

Η Stella Maris παρ'όλο που φαίνεται απίστευτο, είναι η αστρική υπογραφή της ανθρώπινης σεξουαλικής δύναμης.  

Ολοφάνερα, η Stella Maris έχει την αποτελεσματική εξουσία για να αποσυνθέσει τις αποκλίσεις που κουβαλάμε στο ψυχολογικό εσωτερικό μας. 

Ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη του Βαπτιστή είναι κάτι που μας καλεί να στοχαστούμε. Δε θα ήταν δυνατή καμιά ριζική ψυχολογική αλλαγή, αν προηγουμένως δεν περνούσαμε από τον ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟ. 

Η απόρροια του ίδιου μας του Είναι, η Tonantzin, η Stella Maris, ως δύναμη ηλεκτρική ― άγνωστη για ολόκληρη την ανθρωπότητα ― που βρίσκεται εν δυνάμει στο βάθος του ίδιου μας του ψυχισμού, ολοφάνερα κατέχει την εξουσία που της επιτρέπει να αποκεφαλίζει οποιοδήποτε Εγώ πριν από την τελική διάλυση.  

Η Stella Maris είναι αυτή η φιλοσοφική φωτιά που βρίσκεται εν δυνάμει σε κάθε οργανική ή ανόργανη ύλη. 

Οι ψυχικές ωθήσεις, μπορούν να προκαλέσουν την έντονη δραστηριοποίηση αυτής της φωτιάς και τότε ο αποκεφαλισμός γίνεται δυνατός.  

Μερικά Εγώ αποκεφαλίζονται συνήθως στην αρχή της ψυχολογικής Δουλειάς, άλλα στη μέση και τα τελευταία στο τέλος. Η Stella Maris, ως πύρινη σεξουαλική δύναμη, έχει πλήρη συνείδηση της Δουλειάς που πρέπει να πραγματοποιήσει και πραγματοποιεί τον αποκεφαλισμό στην κατάλληλη, στην ενδεδειγμένη στιγμή. 

Όσο δεν έχει γίνει η αποσύνθεση όλων αυτών των ψυχολογικών φρικαλεοτήτων, όλης αυτής της φιληδονίας, όλης αυτής της κατάρας της κλοπής, του φθόνου, της φανερής ή κρυφής μοιχείας, της φιλοδοξίας για χρήματα ή ψυχικές ικανότητες κλπ, ακόμα κι όταν θεωρούμε τους εαυτούς μας τίμιους ανθρώπους που δεν αθετούν το λόγο τους, ειλικρινείς, ευγενείς, φιλάνθρωπους, όμορφους εσωτερικά, κλπ., ολοφάνερα δεν είμαστε κάτι περισσότερο από ασπρισμένοι τάφοι, όμορφοι απ’ έξω όμως από μέσα γεμάτοι από αηδιαστική σαπίλα.  

Η από τα βιβλία ευρυμάθεια, η ψευτοσοφία, η ολοκληρωμένη πληροφόρηση πάνω στις Ιερές Γραφές, είτε αυτές είναι της ανατολής ή της δύσης, του βορρά ή του νότου, ο ψευδοαποκρυφισμός, ο ψευδοεσωτερισμός, η απόλυτη βεβαιότητα ότι έχουμε καλή τεκμηρίωση, ο αδιάλλακτος φανατισμός με πλήρη πειθώ, κλπ., δεν χρησιμεύουν σε τίποτα, γιατί στην πραγματικότητα κατά βάθος υπάρχει μόνο αυτό που αγνοούμε: δημιουργίες της κόλασης, κατάρες, τερατουργήματα που κρύβονται πίσω από την όμορφη όψη, πίσω από τη σεβάσμια μορφή, κάτω από το άγιο ένδυμα του ιερού ηγέτη κλπ. 

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που θέλουμε, αν ήρθαμε στην Γνωστική Διδασκαλία από καθαρή περιέργεια, αν δεν επιθυμούμε στ’αλήθεια να περάσουμε από τον αποκεφαλισμό, τότε εξαπατάμε τον ίδιο μας τον εαυτό, υπερασπιζόμαστε την ίδια μας την σαπίλα, συμπεριφερόμαστε υποκριτικά. 

Στις πιο σεβαστές σχολές της εσωτερικής σοφίας και του αποκρυφισμού υπάρχουν πολλοί ειλικρινείς πλανημένοι, που στ’αλήθεια θέλουν να αυτοπραγματωθούν αλλά που δεν είναι αφοσιωμένοι στην αποσύνθεση των εσωτερικών τους φρικαλεοτήτων.  

Είναι πολλοί οι άνθρωποι που νομίζουν ότι μέσω των καλών προθέσεων είναι δυνατόν να φτάσουν στην αγιοποίηση. Προφανώς, όσο δεν δουλεύουμε εντατικά πάνω σε αυτά τα Εγώ που κουβαλάμε στο εσωτερικό μας, αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν κάτω από το γεμάτο ευσέβεια βλέμμα και την καλή συμπεριφορά.  

Έφτασε η ώρα να μάθουμε ότι είμαστε κάποιοι αχρείοι μεταμφιεσμένοι με το χιτώνα της αγιότητας. Λύκοι με δορά προβάτου. Κανίβαλοι ντυμένοι με κοστούμι. Δήμιοι κρυμμένοι πίσω από το ιερό σύμβολο του Σταυρού, κλπ. 

Όσο κι αν φαινόμαστε μεγαλοπρεπείς μέσα στους ναούς μας ή μέσα στις αίθουσες του φωτός και της αρμονίας, όσο κι αν μας βλέπουν οι όμοιοί μας γαλήνιους και γλυκούς, όσο κι αν φαινόμαστε πολύ σεβάσμιοι και ταπεινοί, στο βάθος του ψυχισμού μας συνεχίζουν να υπάρχουν όλες οι φρικαλαιότητες της κόλασης και όλα τα τερατουργήματα των πολέμων. 

Στην Επαναστατική Ψυχολογία μας γίνεται φανερή η ανάγκη μιας ριζικής μετατροπής και αυτό είναι δυνατό μονάχα κηρύττοντας στον ίδιο μας τον εαυτό ένα θανάσιμο πόλεμο, σκληρό και χωρίς έλεος.  

Σίγουρα όλοι εμείς δεν αξίζουμε τίποτα, είμαστε καθένας από μας η δυστυχία της γης, το απεχθές. 

Ευτυχώς ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μας δίδαξε τον μυστικό δρόμο: ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΥ.

Samael Aun Weor